Leven vol overgave en vertrouwen, soms toch wel moeilijk hè? Waarom durven we, jonge mensen, dertigers, dat vaak niet? Wat hebben we met elkaar gecreëerd wat ervoor zorgt dat we het minder doen? De afgelopen tijd heeft dit onderwerp me vaak bezig gehouden.
Want waarom jumpen we niet gewoon, of doen we de dingen niet all-in? Waarom blijven we op de rem trappen als we ook maar een vorm van onzekerheid of angst voelen, en daarmee denken de controle te verliezen? Schijncontrole eigenlijk..
Hoeveel mooier zou het zijn? En hoeveel meer adrenaline zouden we voelen als we de dingen vol passie, overtuiging en commitment zouden doen? Een hoeveel leuker mens zou je wel niet zijn? Al is het alleen maar voor jezelf, zodat je echt voelt dat je leeft.
Jouw gevoel is uniek
Denk eens terug aan het moment dat je verliefd was: echt het ultieme geluksgevoel. Voor iedereen is dit anders. De een heeft vlinders in zijn buik, de ander mist iemand heel erg, weer een ander kan niet meer eten of komt niet meer uit z’n woorden, loopt de hele dag op een roze wolk, wordt helemaal stil of danst de hele dag.
Dit gevoel komt dus op allerlei manieren tot uiting en jouw vorm is jouw waarheid. Dus als een ander iets anders voelt, is dat helemaal oké. Laat dit even bij je indalen. Wat jouw waarheid is, hoeft niet de waarheid van een ander te zijn. Wat ons ook weer uniek en mooi maakt.
Angst overwinnen
Terug naar de angst. Waar zijn we in onze diepste kern nou zo bang voor? Laten we zeggen dat dat de dood is. Vertel jezelf, ook al geloof je daar misschien niet in, dat je ziel naar een prachtige plek gaat waar het super fijn is. Een plek zonder zorgen met ultiem geluk, omdat je verlost bent van je persoonlijkheid, zonder al je overtuigingen, gedrag en patronen. Heel fijn toch eigenlijk?
Als je angst zo bekijkt, op een compleet andere manier, wat blijft er dan nog over om bang voor te zijn? Ben je bang om te falen? Bang om door je familie en vrienden afgewezen te worden en ze kwijt te zijn? Bang om voor gek verklaard te worden, bang om je eenzaam te voelen, bang om niemand meer te hebben of bang om je ware aard te laten zien? Dat je in werkelijkheid een ander mens bent, dan hoe je je al jaren voordoet? Door je opvoeding en allerlei relaties die je de afgelopen jaren bent aangegaan.
Wie ben je als je alle labels en overtuigingen van je afschudt, vol het vertrouwen in stapt en daar helemaal voor gaat?
Als deze vraag bij jou speelt, dan zou ik graag met je in contact komen. Om je mijn ervaringen te vertellen en er samen met een kopje thee of glas wijn verder over te kletsen. Voel je vrij om contact op te nemen. Je bent namelijk niet alleen! Veel liefs, Thanh